Jeugdherinneringen zijn van die herinneringen die meestal boven komen als er iemand is overleden of wanneer je iemand tegenkomt uit het dorp waar je bent groot geworden. Of ze worden opgehaald als er een verhaal wordt verteld aan kinderen of kleinkinderen. En zo soms kom je ze tegen als verhaal op een verjaardagsvisite. Ik heb ze altijd prachtig gewonden als ze werden verteld. Met name de verhalen... Ik kon uren zitten luisteren als mijn ooms en tantes aan het vertellen waren. Ik zag ze lopen in het dorp waar ze werden groot gebracht en waar de roots van onze familie liggen. Ik had, en heb nog, het idee dat daardoor dat dorp ook zo vertrouwd voelt. Dat dat ook de reden is dat ik me zo op m'n plekje voel bij het elftal dat ik mag trainen en begeleiden.
Toen afgelopen donderdag mijn oud-oom overleed, overleed ook de binding die wij als gezin hadden met Amsterdam. Als kleine kinderen kwamen we minstens een paar keer per jaar in het voor ons verre Amsterdam. Als je er dan eindelijk was, bleek het huisje altijd weer kleiner dan in gedachten. Waren oom en tante nog weer ouder geworden dan je had gedacht en aten we weer de standaard dingen die we altijd aten daar. Maar als dan de middag was begonnen, het eten gedaan en de praat er even uit was, dan werd het interessant. Dan gingen we op stap met oom. Dan wees hij ons de haven van Amsterdam en leerden we hoe Amsterdam-Noord in elkaar stak. Vonden we meerdere flesjes bier, leeg wel te verstaan, welke we meenamen en oom later inleverde. IK heb het altijd prachtig gevonden.
Naar mate we ouder werden gingen we ook alleen heen. Soms met twee, soms alleen en het mooie was dan dat je altijd hetzelfde deed. En nog mooier waren die momenten als je bleef slapen. Dan mochten wij op het bed slapen en sliepen zij op de bank. Die bank waar we de hele dag op gezeten hadden en in de kamer stond waar het even daarvoor nog blauw van de rook had gestaan. Daar sliepen zij en wij op het bed waar zij eigenlijk hadden moeten slapen maar wat ze niet wilden. Dan bleef de deur van de slaapkamer open en kwamen de geluiden van Amsterdam in alle hevigheid op je af. Dan was het niet zoals thuis stil, neeh dan hoorde je auto's, vliegtuigen, sirenes, vloeken en tieren en dieren. Je hoorde de buren schelden en de natuur zijn gang gaan. Het was heel apart om daar in in dat kleine huisje in dat hofje daar in Amsterdam-Noord te gaan slapen. Maar wat is het een mooie herinnering. Één van mijn eigen herinneringen, welke ik straks hopelijk mag gaan vertellen aan mijn kleinkinderen en welke ik samen met mijn broers op verjaardagen deel.